Pascal Siakam w Indiana Pacers!

Co to znaczy dla zaangażowanych drużyn?

New Orleans Pelicans:

Oddając wart 5.7 mln $ kontrakt Lewisa za gotówkę, zbliżają się do progu luxury tax, poniżej którego będą mogli zejść w trakcie trade deadline.

Ruch czysto finansowy, dlatego musieli dopłacić Pacers pickiem.

A tym to pomogło, bo od razu zrobili z niego uzupełnienie finansowe wymiany, dzięki czemu nie musieli do niej dorzucać kolejnego swojego gracza.

Toronto Raptors:

W ciągu pół roku oddali:

• Freda Van Vleeta – odszedł do Rockets jako wolny agent
• OG Anunoby’ego – trade do Knicks
• Pascala Siakama – trade do Raptors

Tym samym jedynym graczem w ich składzie, który pamięta mistrzostwo jakie Raptors zdobyli w 2019 roku jest… Chris Boucher.

Masaji Ujiri nagrodził swoich graczy, którzy stanowili trzon mistrzowskiej drużyny dając im wysokie kontrakty i szansę na rozwój – cała trójka długo była w długoterminowych planach Toronto, ale kiedy okazało się, że mimo zmiany stylu gry i dodania przede wszystkim Scottiego Barnesa zespół zmierza do nikąd – nagrodził ich po raz kolejny – każdego z nich umieszczając w miejscu dobrym dla ich dalszej kariery.

Co ważne – przy okazji uniknął dawania im kolejnych wysokich umów, co w przebudowującej się drużynie mijałoby się z celem i obniżyłoby ich wartość transferową – z konsekwencjami dawania wysokiej umowy zawodnikowi, tylko po to, żeby go nie stracić za darmo, mierzą się teraz Chicago Bulls w przypadku Zacha LaVine’a:

• 29 – letni VanVleet latem dostał ponad 128 mln $ za 3 lata gry
• 26 – letni OG Anunoby po sezonie może być wolnym agentem (ma opcję gracza na kolejny rok) i będzie oczekiwał kontraktu co najmniej w okolicach tego jaki dostał Jerami Grant od Blazers – 160 mln $ za 5 lat gry
• 29 – letni Pascal Siakam po sezonie może być wolnym agentem i będzie oczekiwał umowy przekraczającej 40 mln $ rocznie – w tym momencie zarabia około 38 mln $ za rok, a możliwe przedłużenie umowy, które jest dla niego niewystarczające, to 81.5 mln $ za 2 lata. Siakam prawdopodobnie będzie liczył na kwotę powyżej 200 mln $ za 5 lat gry – Raptors żeby go zatrzymać mogliby musieć dać mu maksa wynoszącego 247 mln $ za 5 lat gry.

Masaji Ujiri podjął więc racjonalną decyzję – zamiast utrzymywać trzyosobowy trzon drużyny za jakieś 120 mln $ rocznie, wycisnął z sytuacji maksa, pozyskał picki, miejsce w salary i młodych graczy i rozpoczął szybką przebudowę drużyny.

W tej sytuacji, bardzo możliwe, że będzie chciał też szybko przesunąć Jakoba Poeltla i Dennisa Schroedera jeśli tylko dostanie za nich odpowiednie oferty.

Jak szybką? To zależy od tego co w Toronto zrobią z pozyskanymi pickami.

Na ten moment mają wybory #6, #16 i #27.

Mają też aż o 5 wygranych więcej niż zamykający top5 przed loterią Blazers, a za to taki sam bilans co teoretycznie będący na 7. miejscu Grizzlies. Wszystko zależy od tego jak rozegrają drugą połówkę sezonu. W tegorocznym drafcie może nie być dużych różnic jakościowych między 3. a 8. pickiem. Z drugiej strony nabór ma być względnie głęboki, co oznacza, że od jakości wyborów w pierwszej rundzie, ważniejsza może być ilość szans – a te Raptors mają już 3.

Ujiri udowodnił też w przeszłości, że te dalsze wybory umie wykorzystać:

• Siakama wybrał z 27. pickiem draftu 2016
• VanVleeta podpisał jako niewybranego w drafcie 2016
• OG Anunoby’ego wybrał z 23. pickiem draftu 2017

Wygląda więc na to, że te wybory w jego rękach powinna być potężna broń.

Myślę też, że nikt za Siakama na schodzącej umowie nie dałby Raptors więcej niż dostali od Pacers.

Indiana Pacers

Ujmując rzecz najprościej jak się da:

Poszli ścieżką Minnesota Timberwolves, którzy widząc, że mają gwiazdę w Anthonym Edwardsie, nie marnowali kolejnych lat jego kariery na żmudne zbieranie picków, tylko pozyskali mu do drużyny Rudy’ego Goberta i dali mu niemal od początku kariery walczyć w playoffs.

To samo robią teraz Pacers – drużyna, która nienawidzi tankować, która widzi cnotę w przeciętności i która przede wszystkim chce coś znaczyć, być etatowym uczestnikiem playoffs, wypatrującym szansy na coś więcej w szczególnie udanych sezonach.

I trio Haliburton – Siakam – Turner im to właśnie daje. Wieczne playoffs, a to czy uda się zrobić coś więcej, zależy już tylko od Ricka Carlisle i tego jak dobrze będzie wprowadzał do zespołu młodych graczy.

A jest kogo wprowadzać:

• Bennedict Mathurin, 6. pick draftu 2022, już teraz jest bardzo ważnym graczem tej drużyny i niesamowitym ofensywnym talentem
• Jarace Walker, 8. pick draftu 2023, póki co nie łapie się do składu drużyny, ale w G-League rozwija się w szalenie szybkim tempie i jest tam zwyczajnie potworem:
  • 24.4 punktu, 4.6 zbiórki, 4 asysty, 1.6 bloku, 1.6 przechwytu
  • 51.2 % z gry przy 16.4 rzutach na mecz, 50% za 3 przy aż 8.4 oddanej trójki na mecz i 85.7% z wolnych przy 2.8 próby z linii co mecz
• Dodatkowo w zespole są też młodzi (lub względnie młodzi) Isaiah Jackson, Obi Toppin, Andrew Nembhardt, Aaron Nesmith (już świetny, notuje przełomowy sezon), Jalen Smith i Kendall Brown

To jest więc wciąż bardzo młody skład, mimo dodania doświadczonego Siakama, który przez lata może jechać na bardzo już jasnej piątce:

Haliburton – Mathurin – Nesmith – Siakam – Turner

Wspieranej dodatkowo przez hordę młodych i zdolnych graczy, a także superstrzelca Buddy’ego Hielda i świetnego rezerwowego rozgrywającego – TJa McConnella.

Co zabawne – ich trener, Rick Carlisle, choć jeden z najlepszych specjalistów w lidze… nie lubi grać młodymi. A, że ma już ich wyjątkowo imponujący zasób – nic dziwnego, że Pacers tak chętnie pozbyli się swoich picków. I tak już im brakuje minut na granie wyjątkowo interesującym, już wybranym Walkerem. Kolejne dwa picki w tegorocznym drafcie (a Pacers mają wciąż 3 picki drugorundowe) były nie tylko im zbyteczne, ale wręcz podejrzewam, że Pan Trener Carlisle postrzegał je wręcz jako potencjalny ciężar.

A trzeci z oddanych pierwszorundowych picków? Ten z 2026 roku?

Pacers od 1989 roku tylko raz wygrali mniej niż 32 spotkania (dwa lata temu) i znając ich podejście, można się spodziewać, że przez kolejne lata dalej będą się pewnie poruszać powyżej tej granicy. W ten sposób ich rozstawienie przed loterią draftu jest zawsze powyżej top10, a w połączeniu z zastrzeżeniem wyboru w top4, Indiana ryzykuje, że w najgorszym przypadku oddadzą pick z okolic 10 miejsca, a patrząc po ich składzie, prawdopodobnie będzie to wybór spoza top20. Niewielka strata, zwłaszcza dla tego trenera.

Ostatecznie jedyne ryzyko jakie podjęli Pacers to to, że Siakam może nie chcieć z nimi podpisać nowego kontraktu latem. Jednak nie robi się takich wymian nie mając dżentelmeńskiego porozumienia z graczem / agentem, że umowa zostanie podpisana jak tylko minie możliwy dla niej deadline. Dodatkowo, dużo większym ryzykiem byłaby… próba pozyskania go latem z rynku wolnych agentów. Dobrze to pokazał Bobby Marks:

Indiana did not have cap space this offseason to sign Pascal Siakam outright.

They would have needed to:

– Decline the Bruce Brown team option
– Renounce Buddy Hield and Obi Toppin
– Waive TJ McConnell

All of that before free agency started.

— Bobby Marks (@BobbyMarks42) January 17, 2024

Musieliby zrzec się Browna, Hielda, Toppina i McConnella i to wszystko zrobić w warunkach bardzo ograniczonych informacji, nie wiedząc co tak naprawdę Siakam ma w głowie.

To już dużo lepsze jest dla mnie ustne porozumienie, uściśnięcie sobie ręki i zaryzykowanie trzech, niepotrzebnych jak mało komu picków.

Tak szczerze – czy jest jakiś gracz który lepiej pasuje do tego szalonego, wyrafinowanego ataku Pacers niż Siakam? Czy jest wielu graczy, których gra dwójkowa z Haliburtonem mogłaby się zapowiadać bardziej ekscytująco? Ilu silnych skrzydłowych lepiej pasuje do Mylesa Turnera niż Kameruńczyk?

Myślę, że na rynku nie było ani pół gracza tak bardzo wartego tych trzech picków dla Pacers, co Pascal Siakam. Bruce’a Browna jako wartości (choć go bardzo lubię) tu nie liczę – jego kontrakt od początku był tak pomyślany, żeby umożliwić ewentualny trade po gwiazdę.

Pozyskanie gracza idealnego dla siebie, za cenę subiektywnie niską, to najlepszy możliwy scenariusz dla Indiany.

I tylko ta konieczność podpisania z nim nowej umowy lekko straszy… jednak gdyby nie to ryzyko – to by nie był taki tani.

Podsumowując

• Dla mnie to klasyczny deal typu win – win, gdzie obie strony wyciskają subiektywne maksimum z oddawanych assetów
• Zawarte w wymianie picki mają dużo większą wartość dla Raptors niż dla Pacers
• Pascal Siakam jest idealnym uzupełnieniem core Indiany
• Rick Carlisle musi być teraz dużo szczęśliwszym człowiekiem
• Darko Rajakovic, słynący z dobrego rozwijania młodych graczy, też musi być w swoim żywiole
• Świetna wymiana, jestem zarówno podekscytowany przyszłością Pacers, jak i tym, że Raptors zamiast dalej siedzieć w „strefie śmierci NBA” (miejsca 9-12 w konferencji), wreszcie wybrali wyraźny kierunek
• Gratulacje dla obu stron!